Իմ Ղարաբաղ
Դու էլ դառած կռուածաղիկ, իմ բալիկն ես այ Ղարաբաղ
Մեղրը օտար մեղուին տուող իմ ծաղիկն ես հայ Ղարաբաղ.
Հայաստանից քեզ պոկողը, Հայաստանի եղբայրը չէ՛.
Երկուսիս մէջ դու էլ մոլոր, իմ բալիկն ես, վայ Ղարաբաղ։
Մեզ չի կարող մահն էլ զատել, մի ոգի ենք ու մի մարմին
Դու իմ կարսի, իմ Սասունի, իմ Մասիսի թայ Ղարաբաղ
Ախ, ե՞րբ պիտի լեռներիդ պէս վե՛ր բռնցքում ձեռքերն Հայոց
Որ չդառնայ Հայոց առծիւն օտար ծովին ճայ, Ղարաբաղ…
Մենակ դու չես որ դիմանամ, եօ՛թը դրախտ ունեմ խլուած
Վանայ ծովը, Կարսն ու Վանը, Սի’ան սարը, Անին ‘լուած…
Ղարաբաղը մօրս կանչն է, ինձ է կանչում յոյսով տրտում,
Ղարաբաղը իմ կակաչն է, կարմիր, բայց սեւ ունի սրտում։
Խօսք՝ Յ.Շիրազի
Երաժ.Ա.Խնդիրեանի
Leave a Reply