Լուռ Գնաց
Ես անտառներում փնտռեցի նրան,
Ծաղիկների մէջ ընտրեցի նրան,
Մեր լեռնաշխարհի ջինջ երկնքի տակ
Սիրոյ խօսք ասել խնդրեցի նրան։
Իմ սիրածը ինձ թողեց ո՞ւր գնաց,
Անխօս, անժպիտ գնաց, գնաց,
Լուռ գնաց, լուռ գնաց,
Կարծում էի թէ գարնան հետ կը գայ
Գարունն իմ սիրուն ա’սոս զո՜ւր գնաց։
Գնամ իմ վիշտը սարի հովին տամ
Անհուն, անսահման երկնի մովին տամ
Առուների մէջ արցունքը թա’եմ,
Նրան յորձանքով ցաւս ծովին տամ։
Խօսք՝ Գեղամ Սարեան
Երաժ. Ա. Սաթեանի
Leave a Reply