Ո՛վ Սիրուն, Սիրուն
Աշխարհն ընդհանուր քո սիրոյդ համար
Քաշում է ‘ա’աք, ո՛վ սիրուն, սիրուն,
Չի լինի քեզ պէս ամենայն երկիր
Փայլուն արուսեակ, ո՛վ սիրուն, սիրուն։
Կը ստանաս համբաւ, քիչ էլ սպասէ,
Կու գայ ժամանակ, ո՛վ սիրուն, սիրուն,
Փառք ու պատիւդ, քեզի կը յանձնեն
Քոյրիդ նմանակ, ո՛վ սիրուն, սիրուն։
Եդեմեան ծաղիկ, հայրենի հողով
Սնուած մանուշակ, ո՛վ սիրուն,սիրուն,
Հոգիդ անարատ, տեսքդ գերազանց,
Մէկ հատ օրինակ, ո՛վ սիրուն, սիրուն։
Իշխանուհիներ աշխարհիս շատ կան,
Բայց մեզ անօգուտ, իմացիր հաստատ,
Նոքա օտար են, չեն սիրեր սրտով,
Կեղծ ու պատիր են, արտաքին եւ վատ։
Ուրեմն՝ մօտ եկ, դու իմ սիրելի,
Իմ արենակից տիկին հարազատ,
Քո սէրդ սուրբ է, ո՛վ սիրուն անմեղ,
Վարքով ու ‘առքով, սրտով անարատ։
Մաղթում եմ սրտով՝ մնաս անխա’ան
Միշտ վեհ անունով անկախ ու ազատ,
Խղճալի երկիր, Ջիվանու համար
Մնաս յաջողակ, ո՛վ սիրուն, սիրուն։
Ջիվանի
Leave a Reply