Անուշ Հովիկ
Ահա ելաւ լուսինն արծաթ,
Մութ ամպերու ստուերէն,
Ահա՛ նաւակն ալ գեղազարդ
Դուրս սահեցաւ ժայռերէն։
Անո՜ւշ հովիկ, ‘չէ յուշիկ,
Ու դէպ ինձ բեր երգն անուշիկ։
Նաւակին մէջ իմ գեղուհին
“ռուած ան’ոյթ՝ լուսնի տակ,
Կը ձայնակցի իր կիթառին,
Հնչուն ձայնով մը յստակ։
Անո՜ւշ հովիկ, ‘չէ յուշիկ,
Ու դէպ ինձ բեր երգն անուշիկ։
Ձայնով կ՚երգէ սէր ու գգուանք,
Համակ յուզում ու սարսուռ,
Ա՛լ թող, աղջի՛կ, երգն ու նուագ,
Բոց աչերդ ինձ դարձուր։
Անո՜ւշ հովիկ, ‘չէ յուշիկ,
Ու դէպ ինձ բեր երգն ու աղջիկ։
Խօսք՝ Լ.Շանթի
Leave a Reply