Կռուեցէ՛ք Տղերք
Կռուեցէ՛ք տղերք, կռուեցէ՛ք քաջ քաջ,
Անվեհեր կանգնած թշնամու առաջ.
Ցանկալի է մեզ միշտ ազնիւ մահը,
Հեռու մեզանից ոսոխի ահը։
Յառա՛ջ խիզախենք իբրեւ նահատակ,
Ի զուր թող չանցնի մեզնից մի գնդակ։
Մեզ տօնախմբեն մեր նախնի քաջեր,
Մեզի կը սպասեն մեր հէք եղբայրներ,
Չծնանք ազատ, գէթ մեռնենք ազատ,
Մեր սիրտն ու հոգին պահենք անարատ։
Դէ՛հ կռուենք տղերք, մինչեւ շունչ վերջին.
Արժանի լինենք փառաց պսակին։
Մեռնինք յուսալով, մերն է ապագան,
Մեռնինք, բայց կեցցէ՜, կեցցէ՜ Հայաստան,
Այսպէս յորդորեց եւ ինկաւ արին,
Թողլով մեզ անուն յիշատակ բարին,
Ահեղ Կռուի մէջ մի փոքրիկ հերոս
Անմոռանալի կտրիճ Մարտիրոս։
Leave a Reply