Լուռ Գնաց
Ես անտառներում ‘նտռեցի նրան,
Ծաղիկների մէջ ընտրեցի նրան,
Մեր լեռնաշխարհի ջինջ երկնքի տակ
Սիրոյ խօսք ասել խնդրեցի նրան։
Իմ սիրածը ինձ թողեց ու՞ր գնաց,
Անխօս, անժպիտ գնաց գնաց,
Լուռ գնաց, լուռ գնաց,
Կարծում էի թէ գարնան հետ կը գայ
Գարունն իմ սիրուն ա’սոս զուր գնաց։
Գնամ իմ վիշտը սարի հովին տամ.
Անհուն, անսահման երկնի մովին տամ.
Առուների մէջ արցունքս թա’եմ,
Նրան յորձանքով ցաւս ծովին տամ։
Խօսք՝ Գ.Սարեանի
Երաժշ.՝Ա.Սաթեանի
Leave a Reply