Երեւանը եւ Գարունը Իմ Սրտում
Զարթնում է Երեւանը
Գարնան անուշ շնչով,
Զարթնում է եւ իմ սիրտը
Սիրոյ յուշի կանչով։
Մեր պարտէզի վարդն առաջին
Ահա, քաղել, բերել եմ քեզ
Բայց թէ ինչպէ՞ս, ասա, ինչպէ՞ս,
Վարդը քաղեմ քո այտերից։
Վառուում է Երեւանը
Ամրան կիզիչ հոտով,
Վառուում է եւ իմ սիրտը
Անյագ սիրոյ տենչով։
Մեր պարտէզի ծիրաններից
Ահա, քաղել, բերել եմ քեզ
Բայց թէ ինչպէ՞ս, ասա, ինչպէ՞ս,
Համբոյր քաղեմ քո շրթերից։
Շողում է Երեւանը
Աշնան հազար գոյնով,
Շողում է եւ իմ սիրտը
Հասուն սիրոյ յոյզով։
Երեկոյեան հովն անուշիկ
Թաւշեադեղձի բոյրն է բերում,
Ոսկեգոյն այգիներում
Քեզ հետ քայլում եմ երջանիկ։
Մրսում է Երեւանը
Ձմրան սառը շնչից,
Մրսում է եւ իմ սիրտը,
Լքուած սիրոյ ցաւից։
Leave a Reply