Ողբ Սիրոյ
Արշալոյսը նորէն բացւաւ,
Ամպ ու զամպէն դօն կու գայ,
Ալ ձին եկաւ, անտէր եկաւ,
Ա՜խ իմ եարը տուն չեկաւ։
Լոյսը բացւաւ, դուռը բացւաւ,
Ալ ձին քըրտնած ներս ինկաւ,
Սիրուն կրծքին վէրք ստացած,
Արիւնթաթա’ ներս ինկաւ։
Ա՜խ սիրուն ձի, դու ինծ ասա՛,
Ո՞ր տեղ թողիր իմ եարը,
Ո՞ր ձորի մէջ, ո՞ր քարի տակ,
Անտէր թողիր իմ եարը։
Ամպեր եկան, մութը պատեց,
Մինակ նստած կու լամ ես,
Սիրելիիս, կորած եարիս,
Սուգ ու շիւան կ՚անեմ ես։
Խօսք՝ Ա.Իսահակեան
Leave a Reply