Երկիր Հնամյա
Երկիր հնամյա, երկիր հայրենի,
Ոչ մի աստղ պայծառ և ոչ մի լուսին
Քո հավերժական հմայքը չունեն
Լեռներից այն կողմ ամպերից անթիվ:
Որքան էլ քեզնից ես սուրամ հեռու,
Որքան էլ օտար հողերում լինեմ,
Անհունության մեջ միջոցին թափուր
Ես քեզ կորոնեմ հայրենի իմ տուն:
Դու առաջին սեր և վերջին կարոտ,
Հուշերի նման ուրախ ու ցավոտ
Շրթերիս վրա կմնաս միշտ դու
Մայրական կարոտ իմ կարոտ տխուր:
Երկիր հնամյա, երկիր պապենի,
Քո ոգուց բխաց լեզուն մայրենի,
Քո հոգուց բխաց երազ ու կարոտ,
Ինչ եմ առանց քեզ միայն անտունի…
Leave a Reply